Oszczep to drewniana włócznia o długości około 8 stóp i kształcie długiego, cienkiego drążka. Rzut oszczepem jest częścią Igrzysk Olimpijskich i innych zawodów lekkoatletycznych na całym świecie. Mężczyźni rzucają nieco dłuższym oszczepem niż kobiety, ale technika jest taka sama dla obu.
Wideo dnia
Reguły
Chwyt jest owinięty wokół środkowego punktu oszczepu, a zawodnicy muszą trzymać ręce na tym uchwycie lub zostaną zdyskwalifikowani. Mężczyźni i kobiety muszą rzucać oszczepem, tak jakbyś rzucił boisko do bejsbolu. Rzucanie oszczepem nie może skręcać ani obracać jego ciała, aby uzyskać więcej mocy, ale wymaga krótkiej odległości, aby nabrać rozpędu przed rzutem.
Podejście
Rzuca oszczepem trzyma oszczep w jej dominującej ręce. Ręka chwyta oszczep z dłonią skierowaną do góry, tak, że gdy oszczep jest podniesiony, kciuk skierowany jest w tył ciała. Rodzaj używanego uchwytu zależy od ciebie, ale musisz trzymać palce w obszarze uchwytu i rzucać nad głową. Rzucający trzyma oszczep w pobliżu jej ramienia, rozpoczynając podejście do linii rzutu.
Rzut oszczepem biegnie w kierunku obszaru docelowego, trzymając biodra skierowane do przodu lub prostopadle do obszaru rzucania. Gdy rzucający osiąga koniec pasa startowego, obraca się tak, że biodro przeciwległe do ramienia trzymającego oszczep jest skierowane w stronę obszaru docelowego.
Stanowisko
Biegacz dociera do końca pasa startowego, a stopa po przeciwnej stronie, gdy ramię rzucające mocno wbija się w ziemię. Ramię trzymające oszczep jest teraz na wysokości ramion, trzymane prosto za ramieniem, z oszczepem poziomym, a nawet z ziemią. Druga stopa krzyżuje się z przodu, umożliwiając rozpęd ciała, by popchnąć ramię trzymające oszczepem do przodu.
Rzut
Biegnący pas do rzutu oszczepem ma nieco ponad 30 jardów długości, co pozwala rzucającemu zwiększyć prędkość i prędkość rzucania. Rzucający trzyma w ręku oszczep gotowy i gotowy do ramienia. Kiedy rzucający osiąga granicę "pasa startowego", rzuca oszczep w powietrze. Oszczep zostaje wypuszczony, gdy ręka rzucającego jest tak wysoko nad ramieniem, jak to możliwe, a ramię zaczyna się łukać do przodu. Ramię podąża w poprzek, kierując się w dół ku biodrom i kolanom po uwolnieniu włóczni z ręki.
