Agonalna definicja oddechu

Agonal Respiration (Not Breathing Normally)

Agonal Respiration (Not Breathing Normally)
Agonalna definicja oddechu
Agonalna definicja oddechu
Anonim

Układ oddechowy jest odpowiedzialny za wymianę gazów w ciele. Składa się z nosa, ust, tchawicy i płuc. Automatyczne oddychanie odbywa się około 20 000 razy dziennie, dostarczając tlen do organizmu w celu uzyskania energii i wzrostu. Na ogół nie musisz martwić się o swój wzorzec oddychania. Kiedy twoje ciało potrzebuje więcej tlenu, zwiększa się szybkość oddychania. Ale kiedy ciało cierpi, wpływa to na szybkość oddechu i wymianę tlenu.

Wideo dnia

Częstość oddechów

Częstość oddechów to liczba oddechów, które osoba wykonuje w ciągu jednej minuty. Normalna szybkość oddychania wynosi od 15 do 20 oddechów na minutę. Im bardziej jesteś aktywny, tym więcej tlenu potrzebują twoje mięśnie, więc twoja stopa oddechowa wzrasta, aby zaspokoić to zapotrzebowanie. W spoczynku uważa się za nieprawidłowe osiągnięcie współczynnika oddychania większego niż 25 lub mniejszego niż 12. Oddechy agonalne mogą być tak niskie, jak trzy do czterech oddechów na minutę.

Oddychanie agonalne

Oddychanie agonalne jest również znane jako wstrzymywanie oddechu. Jest to znak, że ciało nie otrzymuje tlenu, którego potrzebuje. Najczęściej występuje, gdy osoba aktywnie umiera. Wskazują one na zatrzymanie akcji serca lub proces umierania z powodu raka płuc lub rozedmy płuc.

Prezentacja

American Heart Association zauważa, że ​​agonalne oddychanie może być słyszalne jako parskanie, bulgotanie lub dyszenie. Czas trwania różni się w zależności od osoby, trwa od kilku minut do czasami godzin. Normalne oddychanie jest regularne w odniesieniu do czasu. Oddechy agonalne są nieregularne i sporadyczne. Należy pamiętać, że oddychanie agonalne nie wystarcza do dostarczania tlenu do organizmu. Jest oznaką cierpienia i dlatego nie uważa się za oddychanie.

Zatrzymanie akcji serca

Pozytywnie, American Heart Association powołuje się na to, że pacjent, który wykazuje agonalny oddech, gdy cierpi z powodu zatrzymania krążenia, ma większą szansę na przeżycie niż ten, który tego nie robi. Wskazują również, że kiedy obecne są agonalne oddechy, mózg nadal funkcjonuje. Gdy wykonywana jest resuscytacja krążeniowo-oddechowa na tych, którzy wciąż oddychają, mają większą szansę na przeżycie niż ci, którzy nie wykazują objawów oddychania.