Ze wszystkich pomysłów, na które wpadł człowiek, alkohol zajmuje wysokie miejsce obok koła i krojonego chleba, nie sądzisz? A ponadto, czy powinieneś być w stanie stworzyć własny? Naprawdę warto dla tego żyć, prawda? Zapoznaj się z kilkoma prostymi instrukcjami, jak zrobić własną wódkę.
Rosja jest znana jako „Dom Wódki”. Powodem, dla którego napój ten stał się tutaj tak popularny, jest to, że dzięki wysokiej zawartości alkoholu nigdy nie zamarzał nawet podczas ostrych zim.
Jeśli chodzi o przydatne umiejętności, nauczenie się robienia wódki może ci się przydać. To powiedziawszy, może to być trochę trudne, wymaga dużej staranności i pewnego doświadczenia, jeśli chcesz otrzymać produkt wysokiej jakości. Tradycyjnie wódkę destyluje się ze zbóż lub ziemniaków, a jej pochodzenie wiąże się ze wschodnimi częściami Europy, głównie z Rosją, Polską i Ukrainą. Ale od tego czasu zyskała światową popularność, a niektóre z największych firm produkujących napoje mogą pochwalić się wieloma markami wódki. Stanowi podstawę wielu klasycznych koktajli, takich jak Bloody Mary, Screwdriver i Sex on the Beach, nie mówiąc już o ulubionym drinku Jamesa Bonda, Vodka Martini. Co najważniejsze, wódka nie musi być leżakowana, więc jest mniej czasochłonna niż na przykład robienie domowego wina.
Bez dalszej zwłoki przejdźmy do czynności, które należy wykonać, aby zrobić domową wódkę ziemniaczaną, którą można również wykorzystać do zacieru zbożowego.
Robię Wódkę
Dokończ składniki
Pierwszą i najważniejszą rzeczą, którą musisz zrobić, to określić składniki, których będziesz używać. Można było wybierać między zbożem a ziemniakami. Celem jest użycie składnika, który zawiera skrobię lub cukier, tak aby powstał alkohol.
Należy przygotować zacier, który zawiera aktywne enzymy rozkładające skrobię zbożową/ziemniaczaną i dające fermentujące cukry. W przypadku zacieru weź to pod uwagę. W zależności od składnika będziesz musiał określić, czy potrzebne są dodatkowe enzymy, aby skrobia została przekształcona w cukier. W przypadku stosowania zbóż i ziemniaków w procesie wymagane byłyby dodatkowe enzymy. Z drugiej strony słodowane pełne ziarna, takie jak słodowany jęczmień lub słodowana pszenica, są już bogate w naturalne enzymy. Cukier rafinowany i melasa również nie wymagają dodatkowych enzymów, ponieważ cukier jest już obecny w składniku.
Jeśli zdecydujesz się na ziemniaki, będziesz musiał kupić w sklepie sproszkowany enzym amylazowy przeznaczony do kontaktu z żywnością. Należy go dodać do zacieru, aby przekształcić skrobię w cukier fermentujący. To samo nie byłoby wymagane przy użyciu słodu jęczmiennego lub słodowanej pszenicy. Niemniej jednak pamiętaj, że tutaj skrobie muszą najpierw zostać zżelatynizowane, aby enzymy mogły je rozłożyć. Ziemniaki, pszenica i jęczmień żelowałyby w temperaturze około 150° F. Upewnij się, że temperatura nie przekracza tej wartości, w przeciwnym razie większość enzymów zostanie zniszczona.
Zrób zacier
Zacier pszenny
Wymagane rzeczy:
- Metalowy garnek z pokrywką (pojemność co najmniej 40 litrów)
- Woda, 23 litry
- Sucha płatkowana pszenica, 7,6 litra
- Rozgniatany słód pszeniczny, 3,8 litra
Procedura:
Podgrzej wodę w metalowym garnku do około 165° F. Dodaj suchą, płatkowaną pszenicę i zamieszaj. Dodaj do tego pokruszony słód pszeniczny. W tym momencie upewnij się, że temperatura wynosi około 150° F. Po zakończeniu przykryj mieszaninę i pozostaw na około 2 godziny, mieszając ją od czasu do czasu. Jest to czas, w którym skrobie przekształcą się w cukry ulegające fermentacji. Tutaj mieszanina staje się również mniej lepka. Pozostaw to na noc do ostygnięcia w temperaturze około 80° F.
Przecier Ziemniaczany
Wymagane rzeczy:
- Ziemniaki, 20 funtów
- Woda, 23 litry
- Rozgniatany, słodowany jęczmień/pszenica, 2 funty
Procedura:
Gotuj nieobrane ziemniaki przez około godzinę. To wtedy ulega żelatynizacji. Odcedź wodę i dokładnie rozgnieć ziemniaki.Teraz podgrzej te ziemniaki w 23 litrach świeżej wody, w temperaturze około 150° F. Dodaj słodowany jęczmień/pszenicę i dobrze wymieszaj. Mieszaj tę mieszaninę od czasu do czasu przez następne 2 godziny. Pozostaw to na noc do ostygnięcia w temperaturze około 80° F.
Fermentacja zacieru
To ważny krok w poszukiwaniu idealnej wódki. Proces trwa zwykle 4 – 5 dni, a używane naczynia i powierzchnia muszą być bardzo czyste, aby uniknąć jakiegokolwiek zanieczyszczenia. Możesz nawet odkazić obszar i przybory za pomocą utleniającego środka czyszczącego dostępnego w sklepach.
Teraz musisz skonfigurować śluzę powietrzną, aby dwutlenek węgla mógł się wydostawać bez wpuszczania tlenu. Idealnie, spójrz na sfermentowane partie 15 litrów napiętego zacieru, każde w 30-litrowych wiadrach. Wiadra te muszą być przykryte pokrywkami, ale nie mogą być hermetyczne, ponieważ wytwarzany dwutlenek węgla wytworzy ogromne ciśnienie. Możesz też przykryć wiadra czystą szmatką, aby chronić je przed brudem i owadami.Za pomocą sitka o drobnych oczkach odcedź płyn z zacieru do naczyń fermentacyjnych. Zrób to z zachowaniem odpowiedniej odległości, aby drożdże były dobrze napowietrzone i otrzymały wystarczającą ilość tlenu, aby mogły prawidłowo fermentować.
Uwodnij drożdże i dodaj je do tego płynu i mieszaj, aby równomiernie rozprowadzić drożdże. Przechowywać to w pomieszczeniu w temperaturze około 80° F. Zbierz sfermentowaną ciecz w odkażonych naczyniach. Upewnij się, że osad drożdży pozostał w tym miejscu.
Destyluj sfermentowany płyn
W tym kroku musisz najpierw wybrać kadr. Użyj kolumny lub destylatora. Jeśli wiesz, jak go zbudować, dobrze i dobrze. W przeciwnym razie po prostu kup jeden ze sklepu, aby mieć pewność, że proces się nie zawali.
Podgrzej sfermentowany płyn (płucz) do temperatury około 175° F. Tutaj upewnij się, że ta temperatura nie zbliży się do 210 ° F, czyli punktu wrzenia wody.Sztuczka polega na tym, aby osiągnąć temperaturę wyższą niż temperatura wrzenia alkoholu, pozostając poniżej temperatury wrzenia wody. W rezultacie odparowany alkohol przemieszcza się w górę destylatora. Odparowany alkohol skrapla się następnie w obszarach destylatora, które są chłodzone wodą.
Ważnym krokiem jest tutaj odrzucenie co najmniej pierwszych 30 mililitrów destylatu na każde 20 litrów przefermentowanej cieczy. Ta pierwsza część jest wypełniona szkodliwym metanolem i kapryśnymi chemikaliami, których nie należy spożywać. Pozostały destylat będzie zawierał alkohol, wodę oraz kilka innych związków. Ponownie pamiętaj, jeśli temperatura wzrośnie powyżej punktu wrzenia wody, zostaną ci ogony, które zawierają alkohole fuzlowe i po prostu nie są potrzebne.
Teraz potrzebujesz areometru. Ma to na celu sprawdzenie poziomu zawartości alkoholu i czystości destylatu. Schłodź trochę destylatu do około 70° F i sprawdź poziom alkoholu. Nie powinna być mniejsza niż 40% ani większa niż 50% zawartości alkoholu.Zaleca się kilkukrotną destylację destylatu, tak aby pozostała wódka o wysokiej czystości.
Teraz możesz przepuścić destylat przez filtr węglowy, aby usunąć zmienne aromaty i smaki. To również oczyści destylat. Do tego destylatu można dodać oczyszczoną wodę, aby uzyskać wymaganą zawartość procentową alkoholu. Kontynuuj sprawdzanie za pomocą areometru. Po zakończeniu rozlej to do butelek i zamknij za pomocą nakrętek lub korków.
Ciekawe fakty o wódce
- Wódka to najczystszy napój alkoholowy na świecie.
- Wódka ma tylko 1 rok przydatności do spożycia.
- Zimna wódka ukrywa swój prawdziwy smak.
- 1 litr wódki waży 953 gramy.
- Europa uznaje 37,5% alkoholu za wódkę. Z drugiej strony Stany Zjednoczone uznają 40% zawartość alkoholu za wódkę.
- Wódka jest doskonałym środkiem czyszczącym i dezynfekującym.
- Najczęstsze smaki wódki to czerwona papryka, imbir, wanilia, niesłodzona czekolada, cynamon i wiele smaków owocowych.
- 1 uncja wódki to 65 kalorii.
Możesz nawet poeksperymentować ze smakami do zaparzania i wymyślić własną wersję wódki smakowej — wypróbuj skórkę pomarańczową, cytrynę lub chili, aby uzyskać interesującą mieszankę. Twoje zdrowie!
